Procesy rekrutacyjne u nas i gdzie indziej

Po nieudanym eksperymencie omańskim jestem na etapie poszukiwania nowego miejsca, w którym mógłbym się zawodowo realizować.

Niestety, obecnie rynek bliskowschodni nie wygląda różowo, więc chcąc nie chcąc zacząłem się rozglądać za pracą w Ojczyźnie.

Szukanie pracy to jest naprawdę praca na pełny etat i to czasami z nadgodzinami, bo niektóre portale aktualizowane są o godzinie….. pierwszej w nocy :-)

Ekspertem od wyszukiwania jakiś, mających ręce i nogi, ofert jest Ola i to na Niej spoczywa ten dość uciążliwy obowiązek przeglądania tego, co świat ma mi do zaoferowania :-)

Na polskich portalach ogłoszeniowych znalazłem 4 oferty, które wyglądały na sensowne i potencjalnie perspektywiczne.

Odpowiedź otrzymałem z 3 z nich. I oczywiście pytanie „a kiedy może Pan przyjechać na rozmowę kwalifikacyjną?”

To grzecznie pytam czy zwracają koszty takiej podróży, bo miejsca dość odległe od domu.

No -  nie zwracają.

OK, to może takie wstępne rozmowy moglibyśmy odbyć przez telefon lub jakiś komunikator?

Po chwili zastanowienia i deliberacji okazuje się to jednak możliwe.

To świetnie, czekam o wyznaczonej godzinie na telefony.

Pierwsza rozmowa miała się odbyć wczoraj o godzinie 10 rano. Czekam, czekam…  i czekam aż do tej pory :-D

Druga odbyła się o czasie. Pytania były z gatunku mocno standardowych, ale nawet taka standardowa rozmowa pochłania od pół godziny do godziny. Acha, zapomniałem dodać, że swoje oczekiwania finansowe przedstawiłem w formularzach zgłoszeniowych.

Rozmawiamy sobie miło o zadaniach, wielkości zespołu (zespół aż jednoosobowy, a zadań dla wzmocnionego plutonu :-D) no i na koniec rozmowy dochodzimy do meritum czyli finansów.

I co się okazuje ? Ano oferta jest o 25% niższa od podanego przeze mnie minimum.

To po ciężką cholerę gość traci czas – swój i mój na gadkę, która nie doprowadzi do pomyślnego rozwiązania.

Kompletnie nie rozumiem filozofii rekrutacyjnej w Polsce.

Chyba, że ktoś uznaje, że ja to minimum to tak dla żartu podaję? Że się będziemy bawić  - nie wiem – w Rynek Bałucki czy Kiercelak?

W ogłoszeniach agencji brytyjskich są podane widełki płacowe.

Jak Ci nie odpowiada stawka, to nie wysyłasz i nie marnujesz niczyjego czasu.

Podobnie jak pokrycie kosztów dojazdu na rozmowy – zawsze, kiedy jakakolwiek firma życzyła sobie obejrzeć mą sympatyczną fizis to podawała budżet w jakim mam się zmieścić jeżeli chodzi o przeloty, przejazdy czy noclegi i w oparciu  o przedstawione rachunki zwracała wszelkie koszty co do grosza.

A niezmiennie budzi moją wesołość następujący dialog, który powtarza się praktycznie za każdym razem :

„…R(ekruter) a gdzie Pan obecnie mieszka?

Ja – w Ząbkach

R – a wie Pan, że praca jest w  Pierdziszewie Wielkim?

Ja – wiem, bo czytałem ogłoszenie dość uważnie i taki detal nie umknął mojej uwadze.

R- to jest Pan skłonny do relokacji ?

Ja – (w myślach – qrva, popatrz łosiu w moje CV to się dowiesz, czy jestem skłonny się przeprowadzać, firmy, w których pracowałem, stanowiska oraz zadania które wykonywałem nie są możliwe jako praca zdalna) Tak proszę Pani (Pana) mam świadomość, że muszę się przeprowadzić, bo tak jest specyfika tej pracy.

R- acha, to dobrze.

Ja- a czy firma zapewnia pakiet relokacyjny i finansuje  lub współfinansuje mieszkanie?

R- Eeeee? Przepraszam – co?

Ja- Wie Pani (Pan) jak się mam przeprowadzić w drugi koniec Polski to potrzebuję zabrać parę rzeczy ze sobą. A sorry, taki mamy klimat, że w namiocie nie pociągnę przez cały rok.

Ppytam więc, czy całość kosztów relokacji ponoszę sam, czy firma, mając świadomość tego, o czym mówiłem zapewnia jakąś  formę pomocy?

R- Eeee, no nie, nie ma czegoś takiego w pakiecie.

Ja –OK, czyli faktyczna oferta finansowa w moim przypadku jest niższa o kwotę netto, jaką będę musiał wydać na wynajem, dlatego moje oczekiwania finansowe są takie ,jakie podałem w formularzu.

R – Eee, no tak patrząc w ten sposób to ma Pan rację. Ale jest Pan zainteresowany ofertą?

Ja- tak, ale za nie mniej, niż podałem w formularzu, uwzględniając właśnie te koszty, które w związku z podjęciem pracy w tej przesławnej metropolii będę musiał ponieść z własnej pensji i to już po opodatkowaniu.

R- tak, ale budżet na tym stanowisku jest niższy o 25%- 30%....”

Na trzecią rozmowę czekam niecierpliwie, ale nie spodziewam się znaczących różnic :-D

Żeby nie było – jeżdżę i to nawet w dość odległe lokalizacje na swój własny koszt, ale już na etapie podjętych obustronnie decyzji w celu porozmawiania o szczegółach, przedstawieniu oryginałów dokumentów i sprawdzenia, czy pasuję przyszłemu Bossowi do koloru krawata.

Jednak nie widzę sensu podróży  np. 500 km w te i nazad, tylko po to, żeby ktoś porozmawiał ze mną o zawartości mojego CV na etapie preselekcji kandydatów. 

Szkoda mi czasu, pieniędzy i uważam, że jeżeli już na tym etapie firma nie potrafi okazać szacunku potencjalnemu pracownikowi to nie wróżę sobie i firmie sukcesu we współpracy.