Rozmowy rekrutacyjne - cześć kolejna

Za pośrednictwem jednej z agencji z UK zostałem zaproszony na rozmowę rekrutacyjną z firmą saudyjską.

Nie ukrywam, że z kilku powodów, głównie prestiżowych, bo to największy konkurent mojej byłej firmy chciałem na niej wypaść dobrze.

Na drodze do sukcesu stanęły dwa powody.

Po pierwsze - zacząłem od jakiegoś czasu mówić na rozmowach kwalifikacyjnych nie to, co wiem, że chciałby usłyszeć rekruter, ale to co faktycznie myślę :-D

Wiem, że to nie ułatwia życia i znalezienia pracy.

Na swoje usprawiedliwienie mam tylko to, że już za stary zrobiłem się na takie gierki i chcę znaleźć taką firmę, która kupi mnie z dobrodziejstwem inwentarza.

Jeżeli komuś nie odpowiada moja życiowa filozofia, styl pracy oraz moja wizja zarządzania działem to lepiej poprzestać na rozmowie kwalifikacyjnej.

Drugi powód jest równie głębokiej natury.

Kiedyś wszyscy Arabowie stanowili dla mnie jedność. To znaczy, byli to mówiący tym samym językiem wyznawcy Islamu, w dwóch wiodących nurtach tej religii.

Zresztą Arabowie podobnie postrzegają nas, Europejczyków.

Sam byłem wielokrotnie pytany w jakim języku się mówi w Polsce i spora część moich rozmówców była zaskoczona, że nie mówimy po niemiecku :-D

To się zmieniło po pobycie w Saudi.

Jest jedna nacja, którą szczerze znielubiłem.

Są to ludzie w większości niesłowni, nierzetelni oraz kreujący spiskowe teorie dziejów, przy których „Helowy Antonii” oraz osoby z zespołem chorobowym nazwanym Jego imieniem są racjonalne i rzeczowe.

Oczywiście, mam dwóch serdecznych kumpli wywodzących się z tej nacji – czyli Amra i Alego.

Tylko obaj w pełni podzielają moją opinie na temat swoich pobratymców i starają się trzymać od nich z daleka.

Ali powiedział nawet kiedyś, żebym i Jemu w 100% nie ufał, bo sam się łapie na tym, ze zdarza Mu się postępować według najgorszych wzorców swojej narodowości.

Wiem, że zaraz rzucą się na mnie miłośnicy politycznej poprawności, próbując mi udowodnić, że nie mam racji i że tzw. „cechy narodowe"  to mit i że każdy człowiek jest inny.

Będę się upierał jednak przy swoim używając może i wyświechtanego argumentu, że środowisko w którym się wyrasta tworzy pewne systemy wartości.

Jest taki (nie wiem czy prawdziwy czy mityczny) przykład polskiego dziecka, które zostało wychowane przez fanatycznych nazistów.

Chłopiec ten, poddany w nowym rodzinnym domu fachowej indoktrynacji wstąpił do SS, dochodząc tam do stopnia generalskiego.

Po wojnie dowiedział się, że jest Polakiem. Popełnił samobójstwo. Nie dlatego, że poczuł się winny rzezi, jakich dokonywał na swoich rodakach, tylko dlatego że nie był członkiem die Herrenrasse.

Po tym przydługim wstępie opisze Wam moją rozmowę oraz jej konsekwencje.

W pewnym momencie padło nieśmiertelne pytanie dlaczego nie przedłużyłem kontraktu z poprzednią firmą.

I zgodnie z moją nową filozofią powiedziałem dlaczego :-D

Czyli że osobników mojej „ulubionej nacji” było stanowczo za dużo na metr kwadratowy.

Pytali mnie 3 razy, czy to był powód.

Potwierdziłem, dodatkowo to motywując i podając przykłady, dlaczego nie lubię pracować z tymi ludźmi.

Mimo, że spełniałem niemalże książkowo ich oczekiwania, odwalili mnie :-D

Dlaczego, to dowiedziałem się od mojego serdecznego Przyjaciela – Mazena.

Otóż w tej firmie jest jeszcze więcej przedstawicieli tej narodowości niż u mojego poprzedniego pracodawcy.

Nie ukrywam, że odetchnąłem z ulgą, że nie chcieli kontynuować rozmów.

Jak sobie pomyślałem, co by mnie tam czekało to się spociłem z wrażenia :-D

Moja filozofia przyniosła jednak pozytywny skutek.

Znalazłem w Polsce firmę, w której moim przyszłym Bossom ani mój styl bycia, ani filozofia pracy nie przeszkadza, a nawet chyba przypadła do gustu.

Wnioskuję to z tego, że decyzję o tym, że mnie chcą w swoim zespole podjęli..…   dwie godziny po pierwszej rozmowie z pełnym gronem przyszłych przełożonych obu linii raportowania :-D

źródło