Varadero i droga do Hawany czyli odrobina kapitalizmu w socjalizmie - "dzienników kubańskich" część 2

Kubańską ciekawostką jest system walutowy.
To znaczy dla nas, dinozaurów przedkapitalistycznych, to nic specjalnie nowego, ale dla młodzieży może być niespodzianką.
Po pierwsze – są dwie waluty – peso national (moneda nacional, CUP) i peso convertible („chavito”, CUC nazywane przez nas "kucykami").
Czym to się różni ? Wygląda to podobnie jak u nas przed 1989, kiedy to były sklepy typu „Pewex” i „Baltona” (o „Baltonie”, ale w innym kontekście, będzie w kolejnej części) .
Można tam było kupować towary niedostępne w normalnych sklepach i płacić można było walutami zachodnimi takimi jak dolary wszelkiego gatunku i maści, markami niemieckimi, szwedzkimi koronami itp.
Ale była jeszcze inna waluta. Bony PKO, które to ówczesne władze stosowały jako zamiennik dolara amerykańskiego. Jeśli ktoś miał konto walutowe (bo albo pracował na kontraktach, gdzie płacono mu dolarami, albo od „wujka z Hameryki” dostał) to konta były podzielone na dwa typy „A” i „N” .
Wiem, że było to strasznie skomplikowane, ale z kont „N” można było wypłacać albo bardzo ograniczoną liczbę waluty, albo większe kwoty właśnie w bonach PKO.
Peso national pełni funkcję ówczesnej złotówki – czyli w gruncie rzeczy coś, co dostajesz jako wypłatę, ale wykupić to za to możesz…  kartkowe przydziały i niewiele więcej.
Peso convetible – to już insza inszość :)  Płacenie walutami obcymi jest na Kubie przestępstwem, więc musisz wymienić euro lub dolary USA na peso po  „arcyatrakcyjnym”  kursie: 0,9 peso convertible za dolara i 1,1 za euro. Na Kubie prawie nie ma bankomatów, trudno też skorzystać z usług banków. Wyjątek stanowią duże miasta i strefy turystyczne np. Havana, Varadero. 
W całej „zona turistica”, we wszystkich sklepach inną waluta niż peso convertible nie zapłacisz (przynajmniej oficjalnie :-D).
A ceny urywają łeb przy samej…..... 
Przykład: puszka hiszpańskiej fasoli z choricio (wielkości zup Campbella) to wydatek rzędu – 17 peso convertible 
Chiński telewizor kineskopowy – 1700 peso convertible z groszami.
Piwo „Bucanieros”  - 3 peso convertible za 0,33.
Rum „Havana Club” ciemny – 12  peso convertible za 0,7 litra
Ale …... Polak potrafi, a ten pamiętający PRL – potrafi doskonale (o tym w kolejnej części ).
Do Havany jedziemy…... płatną autostradą Via Blanca :)
Także ten socjalizm nie jedno ma imię :-D

Dom Al Capone w Varadero. Obecnie mieści się tam restauracja.

I jeszcze jeden mały biały domek

Ludzie mieszkają jednak i w takich domach, wbrew pozorom, ten na zdjęciu także jest zamieszkały.

Centrum Varadero

I kolejny zachód słońca :)

Granica prowincji Matanzas i La Habana. Na zdjęciu droga Via Blanca i najwyższy most na Kubie, przerzucony nad wąwozem, którym płynie rzeka Bacunayagua. Przejazd pomiędzy miastami Matanzas a Varadero jest płatny

Kubańska "drogówka" w akcji