Ciekawostki z armii indyjskiej czyli relacja Dinesha

Generalnie nuda, nic się nie dzieje, to w podróżach rozmawiamy z Dineshem o różnych różnościach.
Dziś poznałem więcej szczegółów związanych z Jego karierą w armii.
Okazuje się, że armia indyjska jest całkiem niegłupio zorganizowana.
Dinesh trafił tam w wieku lat 17, bo rodziców nie było stać na jego dalsze kształcenie.
Większość pieniędzy wydali na studia starszego brata i siostry.
Dla osób niezamożnych, ale chcących się kształcić pozostaje jeszcze jedna droga - właśnie Armia.
Po przejściu półrocznej „unitarki” – gdzie z plutonu Dinesha odpadło 60% kandydatów prowadzona jest dalsza selekcja mająca najlepiej dopasować kandydata do potrzeb wojska, ale zgodnie z Jego zdolnościami i zamiłowaniami.
Dinesh zdecydował się na coś, czego u nas chyba nie ma jako wydzielonej specjalizacji.
Są to warsztaty mechaniczne mobilne, podzielone na typ „A" i „B”
Typ „A’ to sprzęt ciężki: czołgi, BWP, samochody pancerne, mobilne wyrzutnie rakiet itp.
Typ „B” to pojazdy lżejszego kalibru: od ciężarówek do samochodów osobowych.
W typie „A” poza przeszkoleniem czysto wojskowym (niezbędnym do „samokonwojowania” ) obowiązkowe są dwa kursy: prawo jazdy na ciężarówki oraz …  uprawnienia do obsługi dźwigów.

„Prawko” wygląda nietypowo: na egzaminie może Ci ktoś wyskoczyć przed maskę, musisz zaparkować w szyku pomiędzy dwoma wozami na „dwa razy”, a zapas jest poniżej jednego metra.
W czasie części poligonowej może zostać wydane polecenie zmiany koła lub jakiejś drobnej naprawy.
No niby nic, ale w większości przypadków trzeba to zrobić..... pod obstrzałem "wroga"
Wojsko zapewnia również możliwość kształcenia, ale wszystkie dyplomy są wydawane przez ichniejszy odpowiednik naszego Ministerstwa Obrony Narodowej i  z tego, co zrozumiałem nie są równoważne ze studiami cywilnymi.
Co ciekawe - w armii indyjskiej zostajesz do końca życia.
Ze względu na sytuację rodzinną Dinesh odszedł z wojska po prawie 12 latach służby.
Po 10 latach przysługuje mu… emerytura.
Ma też prawo do comiesięcznej kantyny, w której skład wchodzą miedzy innymi 2 butelki whisky i 4 butelki rumu.
Ale może je odebrać tylko On osobiście lub jego żona.
Ponad to  Policja nie ma prawa ani go zatrzymać, ani wejść do domu.
Muszą w takich przypadkach poczekać na Żandarmerię Wojskową.
Tylko jest jedno „ale” w tym wszystkim.
Dinesh, nawet po odejściu z Armii zawsze musi podać aktualny numer telefonu i kraj w którym się znajduje.
W przeciągu ostatnich 2 lat miał dwa „alerty” sprawdzające gotowość Jego powrotu do jednostki.
Jego broń służbowa jest cały czas, razem z innymi  "gratami" w szafce w jednostce macierzystej.

PS.
Indyjskie Siły Zbrojne mając w czynnej służbie ponad półtora miliona ludzi stanowią drugą pod względem liczebności armię świata. Trzeba jeszcze pamiętać, że oprócz tego mają do dyspozycji także ponad dwa miliony rezerwistów takich jak Dinesh.
Od chwili uzyskania przez Indie niepodległości, jeszcze nigdy nie trzeba było przeprowadzać poboru do wojska, mimo iż jest on zapisany w konstytucji. 

Regiment z Assam

    W tak ważnej armii nie mogło oczywiście zabraknąć ... wielbłądów                                        Zdjęcie - Manish Swarup 

Indyjska Gwardia Honorowa

Źródło